اجزای تشکیل دهنده داربست
اجزای تشکیل دهنده داربست
داربست قابدار لوله ای: اجزای بسیار زیادی از داربستهای قابدار لوله ای وجود دارد. وجود برخی از این اجزا تقریبا در تمامی شرایط ضرورت داردو برخی دیگر بسته به مورد استفاده ودستورات سازنده حالت اختیاری دارند. علاوه بر قابهای انتهایی داربست, حداقل اجزای لازم عبارتند از:
- صفحه ی زیر ستون یا چرخ
- تخته ی تکیه گاه
- جکهای پیچی قابل تنظیم
- مهارهای قائم دو سمت قابها
- مهارهای افقی در هر سه طبقه قاب
- مصالح سکو جهت پوشش کامل در تراز مورد نظر کار
- نرده های محافظ همراه با تخته ی پا خور
- پایه های نرده ی محافظ در مواردی که سکوی کار در تراز نهایی قرار دارد.
- نردبان یا پلکان دسترسی
- سکو های میانی در مکانهای لازم-حداکثر در فواصل ۹ متری و در مجاورت نردبان های قائم
سکوها
سکوی کار داربست های قابدار معمولا از الومینیم/تخته چند لایی یا تخته الوارهای چوبی ساخته می شود. تخته الوارها معمولا در طولهای ۴/۲ متریا ۸/۴ متر و برای پوشش دادن یک یا دو دهانه ی ۱/۲ متر با پیش امدگی کافی عرضه می شوند.
دستکش های پیش امده/جانبی
استفاده از دستکشهای پیش امده یا جانبی در حرفه ی بنایی بسیار معمول است. این دستکشها در سمت داخلی قاب سوار شده و عرض سکوی کار را در حدود ۵۰۰mm (دو تخته الوار) افزایش می دهند. دستکها در مکانی بسیار مناسب و پایین تر از سکوی مصالح , سکوی کار مناسبی برای بنا ایجاد میکنند. این دستکها تنها برای سکوی کار در نظر گرفته شده اند و از انها نباید برای انباشتن مصالح استفاده کرد.
مواردی گزارش شده است که دستکها بعنوان مثال برای فراهم ساختن سکویی جهت پالت مصالح در سمت نادرست داربست نصب شده اند. این روش قابل قبول نیست, زیرا دستکهای پیش امده برای تکیه گاه مصالح طراحی نشده اند. به علاوه این کار باعث بر گذاری نامتعادل داربست و در نتیجه واژگونی می شود.
برای کار موثر و راحت,دستکها باید در فواصل ۶۰۰ میلیمتری قابل تنظیم باشند. در بین سکوی دستکی و دیوار باید حداکثر ۱۵۰ میلیمتر وجود داشته باشد.
از روش کار مناسب زیراستفاده کنید:
استفاده از دستکشهای پیش امده یا جانبی در حرفه ی بنایی بسیار معمول است. این دستکشها در سمت داخلی قاب سوار شده و عرض سکوی کار را در حدود – در زمان بر پایی یا پیاده کردن,دستکهای پیش امده را پرتاب نکرده و با انها با احتیاط کار کنید,در غیر این صورت امکان خم شدن یا اسیب دیدگی قلابها وجود دارد.
– از تخته الوارهایی استفاده کنید که در یک انتهای انها دو بست زیرین وجود داشته باشد تا با درگیر شدن بستها بر روی دستک از لغزش تخته الوارجلوگیری شود.
– در زمان نصب کردن دستکها بر روی داربست با بازرسی دستکها تنها از دستکهای سالم و بی عیب استفاده کنید.
– دستکهای با قلاب خمیده یا ترک خورده,جوشهای ترک خورده یا دارای نواقص دیگر را جهت تعمیر برچسب گذاری کنید.
– دقت کنید که دستکها تا انتها محکم بر روی قاب سوار شده باشند.
– هرگز مصالح را بروی سکوی کاردستکی انبار نکنید. این سکوی کار تنها برای کارگران است.
– دقت کنید که تخته الوارهای روی دستکها حداقل ۱۵۰ میلیمتر فراتر از قابهای دو انتها امتداد داشته باشند.
خطرهای معمول در مورد دستکهای جانبی
– قلابهای خمیده یا تغییر شکل داده ای که امکان لغزش انهااز روی قاب در زیر بار وجود دارد.
– قلابهای خمیده ی برگردانده شده به حالت اول که دچار ترک خوردگی در فلز یا جوش می شوند و در نتیجه در زیر بار شکسته می شوند.
– دستکهای دستساز با طراحی و ساخت ضعیف که برای تحمل بر بسیار سست بوده یا برای نگهداری دو تخته الوار اندازه ی صحیحی ندارند.
– کوتاهی در بازرسی دستکها در زمان بر پایی جهت طمینان از سالم بودن انها.
– کوتاهی در استفاده از تخته الوارهایی با دو بست زیرین در هر انتها
دیگر ویژگی هایی که باید مد نظر داشت عبارتند از:
- نشان سازنده ی حاوی نام وشماره ی مدل
- دستکهای غیر گالوانیزه ی گرم
- مشخصات فنی سازنده نشانگر طراحی و ساخت دستک مطابق با الزامات بارگذاری موجود در مقررات ایالات اونتاریو و استانداردهای مربوطه ی csa
نردبانها
نردبانها چه در قابهای داربست در نظر گرفته شوند و چه به صورت عضو جداگانه مثصل شوند و چه به صورت قابل حمل باشند,امکان دسترسی مهمی به سکوی داربستها محسوب می شوند. چنانچه کارگران همیشه از نردبانهای کافی و درست نصب شده استفاده کنند,تعداد موارد سقوط مربوط به بالا و پایین رفتن از داربست به مقدار قابل توجهی کاهش میابد. متاسفانه اغلب از نردبانهای مناسب استفاده نمی شود.
مشکل اصلی در مورد نردبانهای موجود در قاب داربست ان است که تخته الوارهای سکو گاهی انقدر بیرون می زنند که پا گذاشتن از نردبان بر روی سکو کار دشوار می شود اما به این مشکل می توان به یکی از سه روش زیر غلبه کرد:
- از اجزای پیش ساخته ای برای سکو استفاده کرد که از تکیه گاه خود بیرون نمی زنند.
- از نردبان قابل حمل در مکانی استفاده کرد که تراز سکوهای کار ارتفاعی کمتر از ۹ متر دارند.
- چنانچه ارتفاع داربست بیش از ۳ متر است,از نردبان قائم غیر متکی به زمین همراه با قفس ایمنی استفاده کرد.
- قیدهای جانبی نردبان باید حداقل ۹۰۰ متر فراتر از تراز سکو امتداد پیدا کند تا سوار و پیاده شدن از ان اسان باشد.
- حوادث اغلب در زمان پا گذاشتن یا برداشتن از ان در تراز سکو روی می دهند.
نردبانهای محافظ
کوتاهی در استفاده از نردبانهای محافظ دلیل اصلی سقوط از سکوهای کار داربست است. سازندگان داربستهای قابدار,اجزای نردبانهای محافظ را نیز عرضه می کنند و این اجزا را می توان به قابهای داربست متصل کرد.
این اجزا شامل پایه هایی است که مستقیما بر روی پینهای اتصال قرار گرفته و قیدهای افقی نرده ی محافظ با استفاده از مهره های گوشواره دار یا خروسکی متصل می شوند.
مواردی که نرده های محافظ سازنده در دسترس نیست نرده های محافظ را می توان ازالوار یا لوله و بست ساخت.
اکثر سازندگان برای اتصال سریع و اسان تخته های پاخور به پایه های لوله ای استاندارد روی قابها یا پایه های نرده ی محافظ,گیره ی مخصوص تخته یپاخور عرضه می کنند.
نرده های محافظ باید شامل اجزای زیر باشد:
- قید بالایی در ارتفاع تقریبا ۱متری از سکوی کار
- قید میانی در فاصله ی میانی سکو و قید بالایی
- تخته های پاخور چوبی به ارتفاعحداقل ۸۹ میلیمتر در تراز سکوی کار
- پایه های چوبی به فاصله ی ۴/۲ متر. چنانچه پایه های نرده ی محافظ از مصالحی ساخته شده اند که بار بیشتری را تحمل می کنند, فاصله ی انها را می توان بیشتر در نظر گرفت. نرده هاه محافظ را اغلب باید برای قرار دادن مصالح بر روی سکوی کار داربست جدا کرد.
کارگران باید در زمان برداشتن نرده های محافظ,دریلفت مصالح و نصب مجدد نرده های محافظ از سیستم سقوط گیر استفاده کنند.
اغلب نرده های محافظی که بری دریافت مصالح برداشته شده اند دوباره نصب نمی شوند. سقوط بسیاری از کارگران به این دلیل است که دیگر کارگران فضای باز حفاظت نشده ای بر روی سکوی کار داربست باقی گذاشته اند.
